VAVEYLA

Bir zamanlar yüreklerimizde tınısı yankılanan,

Aşkın ruhuyla harmanlanan melodiler vardı içimizde.

Gökyüzünün en mavisinden ilham alan bakışlar

o bakışlarda kaybolduğumuz günler vardı,

Şimdi ise sadece solgun birer hatıra…

Bir zamanlar, kalplerimiz gökyüzü gibi,

Tüm haşmetiyle, engin ve mavi

Şimdi ise o bulutlar yağmur yüklü,

Ağır ve gri, hüznün rengiyle doludizgin

Yıldızların parıltısında sakladık duygularımızı,

Ay ışığında fısıldadık birbirimize sevdalarımızı.

Sadece anıların tozlu raflarında yankılanmakta imdi.

Kalbimin derinliklerinde yankılanan adın,

Artık sessiz bir ağıt gibi…

Anımsadıkça içimde bir titreme, ruhumda bir boşluk,

Gözlerimde mazinin özlemine dair hüzün damlaları…

Bir zamanlar sıcaklığıyla içimizi ısıtan anıların özlemi,

Şimdi ise soğuk bir meltem gibi dokunmakta ruhuma.

Geceleri uykusuzluk girdabında kendimle kaldığımda,

Yıldızların rehberliğinde dönme isteği belirir sana, anılara,

Elini tutup gözlerinin derinliklerinde kaybolup kendimi bulmaya. Biliyorum, artık o denli dökülmüyor ruhumuzdan inciler.

Kendi iç benliğimize kapanmış, gömmüşüz incileri derinlere.

Anılar, birer birer ruhumu samyeli misali sarmakta sıcaklığıyla. Her dokunuş, her bakış, her sözcük, zihnimin en ücra köşelerinde. O eski duygulu hissiyatlara dair özlem, yüreğimi saran bir ah, Zaman zaman içimde küçük bir umut, filizlenen küçücük bir umut…

Belki bir gün, rüzgarın savurduğu yapraklar gibi, buluruz yeniden bizi diye…

Yûsuf

https://www.youtube.com/watch?v=rUt8yF3TZ08