Sustum Kaldım

Uçsuz bucaksız bir menzil, öylece kalakaldım

Düğümlendi tüm kelimeler, haykıramadım

Gönlüm ahuzâr içinde ben ise sustum kaldım

Boyun büktüm, âheste âheste çöktüm ağladım

Tebessüm saçarken, içten içe tutuştum yandım

Gönül sebilim kurudu, öylece kavruldum yandım

Ateş-i suzânla kül oldum, yokluk dârına saçıldım

Tahammül mülküm yıkıldı, altında ezildim kaldım

Bülbül olup figân ettim, efgânımı duyuramadım

Bir tabip bulup da gizli yaramı sardıramadım

Derdimle giryânım, medet ey yüce sultanım

Kadere rızam evvelden, lakin İnayetine muhtacım

Yûsuf