Medeniyetin temel yapı taşı "Dil"

Sözlük anlamıyla Tabula rosa diye niteleyebileceğimiz dünya, yaşanan tecrübelerle, fikirlerle kümülatif bir şekilde kültürü, bilimi ve medeniyeti

doğurur. Her nesil bir sonraki nesle tecrübelerini, yaşantısını, yaşam felsefesini aktarır. Yıllarca süregelen bu aktarış sürecinde insanlık tecrübesi bağlamında bilim ve kültür de gelişmektedir. Dolayısıyla bir medeniyetin ne kadar köklü ve büyük bir medeniyet olduğunu görmek için sahip olduğu dünya tecrübesinin ne kadar köklü olduğuna bakılması lazım.

Bir medeniyetin temel yapı taşlarından biri hatta en önemlisi dildir. Dil, o medeniyeti ayakta tutan köküdür. Onu sarsılmaz kılan, hatta ayakta tutan ana gövdesidir. Yılların tecrübesini ileriye taşıyan, birikmiş tecrübeleri harmanlayıp ortaya ürün koyan yegâne unsurdur. Dolayısıyla bir medeniyetin çöküşü kökü kesilip kurumaya terk edilen ağaç gibidir. Fakat ilk bakıldığında göze çarpan şey, kesilen dallar olur. Kesilen dalların sarhoşluğunu yaşarken, aslında ağacı ağaç yapan kökü farkedilmez. Halbuki kesilen dallar bir yıl, iki yıl ürün vermese de belli bir zaman diliminden sonra tekrar büyüyüp aynı ürünü verecektir. Ama kökü kesildi mi ağaç diye bir şey kalmaz. İşte o ağacın kökü olan dil, bir medeniyetten koparılıp alınırsa medeniyetten arta kalan sadece külleri olur.