Ben benim değilim ki ben de kalayım

Ben benim değilim ki ben de kalayım

Ben bende de değilim ki bedenle varayım

Varlık deryasında adîm, Bir’le bâhem olayım

Yokluk deryasına dalıp âb-ı hâyatla diri olayım.

O taşarken biz düşer olduk bir kan pıhtısına hapsolduk

Dest-i kudretle yazılmış deyü sâhib-i sabr olmaya razı olduk

Mest-i müdam olduk divâne gezer olduk âlem-i mâkûle gark olduk

Lâkin vuslat-ı yâre nâil olup da özümüze varmaya gönül bağlar olduk

Yûsuf