ÂRÂF

Uçsuz bucaksız yolların zifiri karanlığında bir başımayım.

Etraf soğuk, ıssız ve sâdâsız ve ben bîtâp haldeyim.

Şebnemle örtülü yollarda bıçak gibi kesen yellerde

Üşümüş ve korkmuş haldeyim, şaşkın ve avâreyim

Bedbîn ve mahzun, elem-i ye's içinde acınası haldeyim

Bîmecâl ve me'yûs halde başımı kaldırdım da ne göreyim

Uzaklardan süzülen, karanlığı yararak geçen bir afîtâb

Üşümüş ve takatsiz halimle ona yoldaşlık etmekteyim

Karanlıklar içinde görmez idim, aydınlığıyla a'mâ oldum

Burûdet içinde üşür idim, onun korunda yanar oldum

Şaşkındım mecnun oldum, ayıktım sarhoş oldum

Ârâftayım, bıraktım yehpare oldum tuttum kor oldum

Yûsuf

Bîtâp: Yorgun, takatsiz.

Şebnem: Kırağı

Yel: Rüzgar

Avâre: Şaşkın, başıboş

Bedbîn: Ümitsiz

Elem-i ye's: Ümitsizlik acısı

Bîmecâl: Takatsiz, dermansız

Me'yûs: Karamsar

Afîtâb: Güneş, çok güzel

A'mâ: Kör

Burûdet: Soğukluk

Ârâf: İki şeyin ortası, arası

Yehpare: Buzparçası