IŞK

Ey Nazlı inci! girdin mi bir gönle çıkmak nedir bilmezsin

Gönül tahtına oturur da koca sarayı viran eylersin

Bütün bir benliği sararsın, ‘beni’ kendin kılarsın

O, yokluk deryasında; O'nda ise bir tek sen kalırsın

Bundan sebep der Fuzulî, O imiş her ne var âlemde

O ki ondan gayrısı kalmamıştır ne evvelde ne âhirde

Nazlı ve kıskançsın, şâşaalı tahtına ortak istemezsin

Azametin öyle ki yanına ne mümkün gayrısı girsin

Makam-ı âşıkanın başında duran koca Yunus dahi

Der ki aldın benden beni, bana seni gerek seni

Kifayetsiz kaldı kelimeler, medet eder mi Şeyh Galib

Beyhude... Dûzah-ı cennet-nümânın adıdır demiş koca edîb

Yaşamayan ne bilsin, bilmeyen ne anlasın sendeki viraneyi

Demiş ya piri Niyâzî, her taraftan yıkılıp vîrân olan anlar bizi

Yûsuf